cichy walc

murdermile

pióropusze słów, wachlarze dwukropków
ale przecież walc
walc na balu
pościelony prześcieradłem
druku

nie zniewolę
nie zatrzymam
wirują w tańcu imiesłowy
epitet z metaforą
nie przeszkodzę,
gra orkiestra przecinków
jak gdyby z nożem wbitym w plecy
wolno

za mało jej płacą może?
nie ucieknę

ale przecież cisza też jest
jest a nie bywa
cisza też gra
po swojemu
na swój sposób
zewnętrznie po swojemu
wewnętrznie po swojemu
z kropką pije szampana i uśmiecha się spod
parasola

cisza wie

wen nie przyszedł
odchorowuje z nabrzmiałymi policzkami
pod kołdrą dwuznaczności
chociaż przecież
ciepło

ale cisza wie

wczorajsze słońce schowane
na przedrostku palca i nadgarstka
żeby nikt nie zabrał, żeby nikt nie
ukradł
nie na sprzedaż, kup pan

w kieliszku litery pod osłoną cukru
jak z waty
jak ze śniegu
białe, ale cisza bielsza
cisza wie
że w słowach nie ma ciszy
że w ciszy słowa są

Padma

Generalnie to mi się podoba. Przeczytam jeszcze raz^^
Wen a nie wena? I albo zdecyduj się na wiersz bez znaków przestankowych, albo z nimi wszystkie wersy... Chociaż może tak sobie to wszystko ułożyłaś. Jeśli tak - to nie ingeruję Razz

Ciekawie napisane; brawa!

murdermile

Wen, u mnie istnieje jedynie w formie męskiej. Wink

I, owszem, tak sobie ułożyłam tą interpunkcję -.-
Dziwne. Acz prawdziwe. xP

animae

murdermile = Maruda? xD